زخم پای دیابتی از عوارض شایع در بیماران دیابتی است و در صورتی که به موقع درمان نشود و عفونت کند، عدم درمان عفونت زخم پای دیابتی می تواند در نهایت منجر به خطر قطع عضو یا آمپوتاسیون شود. در این مقاله با پزشکان کلینیک سلامت و دیابت کوروش همراه شوید تا شما را با راه های درمان عفونت زخم پای دیابتی آشنا کنیم.
حتما بخوانید :درمان زخم پای دیابتی به روش PRP چگونه است؟
درباره عفونت زخم پای دیابتی
به طور کلی زمانی که فرد دچار زخم پای دیابتی می شود و زخم او عفونت می کند، عفونت پای دیابتی می تواند به صورت خفیف، متوسط یا شدید باشد. عفونت های خفیف و متوسط عموما باکتریایی هستند و عفونت های شدید یا مزمن اغلب میکروبی هستند.
تشخیص نوع عفونت زخم پای دیابتی بر اساس علائم و نشانه های بالینی توسط پزشک تشخیص داده می شود؛ اصولا برای درمان عفونت زخم پای دیابتی باید دبریدمان زخم انجام شود و سپس با کمک سایر روش های درمانی، عفونت زخم به طور کامل برطرف می شود. در ادامه شما را با روش های درمان عفونت زخم پای دیابتی آشنا خواهیم کرد. لطفا همچنان با ما همراه باشید.
روش های درمان عفونت زخم پای دیابتی
به این نکته ی مهم توجه داشته باشید که در بیماران دیابتی، هر گونه عفونت پا باید جدی گرفته شود. شدت عفونت پای دیابتی از می تواند سطحی یا عمیق و استخوانی باشد. انواع عفونت زخم پای دیابتی عبارتست از:
- سلولیت cellulitis
- میوزیت cellulitis
- آبسه abscesses
- فاسیای نکروزان necrotizing fasciitis
- آرتریت سپتیک septic arthritis
- تاندونیت tendinitis
- استئومیلیت osteomyelitis
مدیریت موثر عفونت زخم پای دیابتی نیازمند استفاده از آنتی بیوتیک درمانی مناسب، جراحی، دبریدمان و برداشتن بافت مرده، مراقبت مناسب از زخم و اصلاح ناهنجاری های متابولیک است.
آنتی بیوتیک تراپی
انتخاب آنتی بیوتیک درمانی برای درمان عفونت زخم پای دیابتی شامل انتخاب آنتی بیوتیک، مسیر و مدت درمان مناسب است. آنتی بیوتیک درمانی بر اساس شدت عفونت، سابقه درمان اخیر بیمار با آنتی بیوتیک، وضعیت عفونت های قبلی و به طور کلی بررسی هایی از این قبلی می باشد.
درمان عفونت زخم پای دیابتی با جراحی
عفونت عمیق زخم پای دیابتی نیاز به جراحی دارد. جراحی به روش های مختلفی انجام می شود، از یک برش ساده گرفته تا دبریدمان‌های متعدد و در نهایت قطع عضو. دبریدمان به موقع و یا برداشتن عضو محدودی از پا می تواند به جلوگیری از قطع عضو گسترده تر کمک کند.
در برخی موارد انجام جراحی های اورژانسی برای درمان عفونت های شدید زخم پای دیابتی مورد نیاز است.
مدیریت زخم
در این روش ابندا باید زخم پا دیابتی پانسمان شود، تا امکان بررسی های دقیق برای به دست آوردن شواهد جهت بهبود زودهنگام بافت نکروز فراهم شود. بافت نکروز یا ناسالم باید ترجیحاً با جراحی یا دبریدمان موضعی انجام شود.
نکته ی بسیار مهمی که در ارتباط با درمان عفونت زخم پای دیابتی باید به آن توجه کرد، کاهش فشار روی زخم پا برای التیام سریع تر است. این کار از طریق گچ‌گرفتن با تماس کامل، گچ واکرهای متحرک، و بریس‌های سرپایی مختلف، آتل‌ها، نیم‌کفش‌های اصلاح‌شده، صندل‌ها و ... امکان پذیر است.
پایداری متابولیک
در این روش از انواع روش های درمان زخم پای دیابتی ، اصلاح عدم تعادل مایعات و الکترولیت ها، هایپرگلیسمی، اسیدوز و آزوتمی ضروری است؛ به این ترتیب با کنترل مناسب قند خون به کاهش عفونت و بهبود زخم کمک بسیاری می شود.
برای این منظور همه بیماران دیابتی باید سطح گلوکز و A1C خون را در ابتدا اندازه گیری نمایند و سپس در فواصل منظم نیز بررسی های لازم را انجام دهند. به علاوه، به نظارت مکرر قند خون در خانه به شدت توصیه می شود.
کلام پایانی
در این مقاله شما را با راه های درمان عفونت زخم پای دیابتی آشنا کردیم. در حال حاضر روش هایی از قبیل اوزون تراپی، وکیوم تراپی، لارو درمانی و ... برای درمان زخم پای دیابتی بسیار خوب جواب داده است. اما آنچه مسلم است، پیشگیری بهتر از درمان است.
همه بیماران مبتلا به دیابت باید سالانه معاینه پا را انجام دهند که شامل ارزیابی ناهنجاری های آناتومیک، شکستگی های پوست، اختلالات ناخن، از دست دادن حس محافظتی، کفش نامناسب و ... می شود؛ به علاوه بیمارانی که در معرض خطر بالاتر زخم پا هستند، باید بیشتر معاینه شوند. سایر مداخلات بالینی موثر عبارتند از بهینه سازی کنترل قند خون، ترک سیگار، پاکسازی پینه و ... .
